Koło Myśliwskie Szarak

PL DE

RAZEM DBAMY
O PIĘKNO NASZEJ
OJCZYSTEJ PRZYRODY

RAZEM DBAMY
O PIĘKNO NASZEJ
OJCZYSTEJ PRZYRODY

RAZEM DBAMY
O PIĘKNO NASZEJ
OJCZYSTEJ PRZYRODY

RAZEM DBAMY
O PIĘKNO NASZEJ
OJCZYSTEJ PRZYRODY

RAZEM DBAMY
O PIĘKNO NASZEJ
OJCZYSTEJ PRZYRODY

PL DE

Słownik łowiecki

Obwody


A
ambona – stanowisko strzeleckie nad ziemią, zbudowane na słupach, czasem na drzewie
anons – oszczek – głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny
antabka – bączek – uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,
apel – sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego,
aportowanie – przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków,
awantaż – kątowe odchylenie kolby względem poziomej osi lufy (w prawo bądź w lewo)
B
babrzysko – miejsce kąpieli dzików i jeleni
badylarz – samiec łosia, o porożu w formie odnóg a nie łopat (zobacz: łopatacz)
badyle – kończyny jelenia, łosia
bałuchy – oczy zająca (trzeszcze)
bałwanek – wypchany ssak (najczęściej zając, królik) służący do nauki polowania ptaka łowczego; kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki,
baran – samiec muflona
barłóg – legowisko dzików, niedźwiedzi
basior – dorosły samiec wilka
basista – jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku
bekowisko – okres, miejsce godów u danieli
berło – drążek na który sadza się ptaka łowczego,
biegi – nogi dzika
biała broń – broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.). We współczesnym łowiectwie kordelas i nóż
biała stopa – teren polowania całkowicie pokryty śniegiem
białozór – sokół norweski. Ptak drapieżny z rodziny sokołów. Wyjątkowo rzadki, wysoko ceniony w sokolnictwie, czyli w polowaniu przy użyciu ułożonych, wytresowanych ptaków drapieżnych.
bielenie – zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia
blaski – oczy zająca (trzeszcze)
bobrowanie – przeszukiwanie terenu przez zwierzęta
bokobrody – kępki dłuższych włosów czuciowych, wyrastające na policzkach rysia, żbika
breneka – potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
brok – nazwa określająca drobny śrut
bródka – krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego
bruzda 1. wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych; 2. wgłębienie w profilu gwintowania lufy,
buchtowanie – rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,
buchtowisko – miejsce zryte przez dziki,
bukowisko – okres godowy u łosi
bulgot – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków
burknięcie– odgłos podrywającego się z ziemi do lotu jarząbka
byk – nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra
byk stadny – jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska
C
cap – samiec kozicy
cewki – kończyny sarny
chorągwie – inaczej flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania,
chłyst – młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań
chmara – stado jeleni, danieli, łosi i żubrów
chrap – głos łosia byka w czasie bukowiska,
chrapanie – głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu),
chrapy – nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy,
chyb – długa i gęsta szczecina na karku u dzika
chwost – ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika
ciąg 1. przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem; 2. loty godowe słonek
ciągnięcie – powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów,
ciec – ucieczka piesza kuraków,
ciecier – cietrzew kogut,
ciecieruk – młody cietrzew kogut
cieciorka – kura cietrzewia,
cieczka – okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów
comber – część tuszy zająca i niektórych innych zwierząt łownych
cieki-nogi kuraków. np u kuropatwy
czarna stopa – teren bez pokrywy śniegu
czemchanie – wycieranie poroża ze scypułu,
czternastak – jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce,
czochrać się – wycieranie o drzewa jeleni lub dzików,
cuch – węch psa myśliwskiego
czuszykanie – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków,
czyrykanie – głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy,
Ć
ćwik – stary, dobrze ułożony ptak łowczy
D
darniak – samiec sarny, rogacz o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy
Darz Bór -1. Myśliwskie pozdrowienie, niech bór (obficie ) darzy, obdarowuje; 2. uroczysty sygnał myśliwski, grany na sygnałówce.
daszek – posyp – paśnik dla kuropatw lub bażantów
dławienie – duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne
dojść postrzałka – odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę.
dołowanie – umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania
do puli -(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował. Zazwyczaj dotyczy polowania na zwierzynę drobną i ptactwo.
drapieżnik duży – w Polsce niedźwiedź, ryś, wilk. Obecnie wszystkie gatunki pod ochroną.
drapieżnik mały – gatunki łowne w Polsce to borsuk, lis, jenot, norka amerykańska, kuna leśna, kuna domowa, tchórz.
dryling – trójlufka – myśliwska broń palna o trzech lufach. Najczęściej dwie lufy gładkościenne do strzelania śrutem i jedna lufa gwintowana do strzelania kulami.
dubeltówka -dwururka – śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie,
dublet – ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami
dwudwudziestak – jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce
dwudziestak – jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce
dwudziestka – śrutowa broń myśliwska kaliber 20
dwunastak (jeleń dwunastak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma sześć odnóg.
dwunastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 12
dyndować – o lisie, borsuku wilku lub jenocie – biec truchtem,
dziesiątak (jeleń dziesiątak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma pięć odnóg.
dzikarz – pies myśliwski używany do polowań na dziki,
dziwerówka – strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej
dzwonić strychulcem – o psie myśliwskim, machać ogonem
E
ekspres – łamana, kulowa, dwulufowa broń myśliwska
elaboracja – własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej
eżektor – wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej,
F
fafle – obwisłe górne wargi psa myśliwskiego, wyżła
fajki – kły wyrastające z górnej szczęki dzika
farba – krew zwierzyny
farbować – zostawiać krew na tropie,
fartuszek – pęk jasnych włosów przy sromie sarny
fiołek – gruczoł zapachowy u lisa znajdujący się przy nasadzie ogona,
fladry – sznury z czerwonymi szmatkami, służyły do polowań na wilki
flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża
flanka – skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu
flankować – obstawiać stanowiska na flankach,
fryc -myśliwy młody stażem, niedoświadczony.
G
gach – dorosły samiec zająca
gamrat – odyniec w okresie huczki
gastrolity -u ptactwa – drobne kamyki, połykane wraz z pokarmem. Ulokowane w tzw. żołądku mięśniowym pomagają w rozcieraniu twardego pożywienia.
gawra – zimowe legowisko niedźwiedzia
ględzenie – głos wydawany przez łanię
głosić – oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny
głownia – klinga, ostrze białej broni – kordelasa, szabli itp.
gomóła – jeleń byk po zrzuceniu poroża
gon 1. okres godowy kozic; 2. głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie,
gońka – sarna koza grzejąca się poza okresem rui
gra – szczekanie psów gończych idących po tropie
grabarz – pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę
grandle – szczątkowe kły w górnej szczęce u jeleniowatych
grzęzy – wymiona samic Łosia i Jelenia
grzybek – kula z broni gwintowanej po rozgrzybkowaniu
grot 1. odnoga kończąca tykę w parostkach kozła; 2. zakończenie odnogi w wieńcu jelenia byka
gruby – (gruby dzik) – duży, wyjątkowo okazały zwierz.
gryzawka – pędy wierzby lub osiki nasycone solą, przeznaczone do obgryzania przez zające
grzywa – gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia lub na grzbiecie kozicy
guzikarz – młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików
guziki – zwykle pierwsze poroże kozła
gwizd – 1. ryj dzika; 2. głos słonki i jarząbka
gomółka – samiec okresowo nie posiadający poroża
H
haki – poroże kozicy
huczka – okres godowy u dzików
I
igły – rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach
igrzysko – toki głuszców lub miejsce toków głuszców
J
jasła – drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej
jastrzębnik– dawniej myśliwy polujący z jastrzębiem
jazgot – ujadanie wilków lub psów
jaźwiec – borsuk
jednorurka – myśliwska broń o jednej lufie gładkiej
jucha – farba (krew) niedźwiedzia
K
kaliber – średnica lufy broni palnej,
kalibrownik – przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych,
kamionka – kuna domowa,
kantak – pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego
kapelusznik – staropolska nazwa bardzo starego odyńca,
kapitalny – samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże,
kaptur – nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa,
karawan – pojazd przystosowany do transportu upolowanej zwierzyny.
karmisko – miejsce wykładania karmy dla zwierzyny,
kądziel – owłosienie szyi, karku i garbu żubra,
kąpielisko – miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej
kęsy – zęby u drapieżników
kipieć – ucieczka na oślep zająca
kiść – 1. pęk białych włosów u borsuka, 2.zakończenie ogona żubra
kita – ogon lisa
kitka – bródka kozicy
klamra – skrzydło linii myśliwych,
klapak – nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia
klapanie – pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca
klaskanie – trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie,
klekotka – kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia
klempa – samica łosia, łosza
kluczka – odskok zwierza w bok podczas ucieczki
kłańce – zęby wilka,
kłapać – odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,
kłaść– ubić zwierza celnym strzałem,
kłuć – dobić zwierza kordelasem,
kniazienie – odgłos wydawany przez przestraszonego zająca
kniejówka – broń myśliwska o dwóch lufach – kulowej i śrutowej
kobylarz – bardzo duży wilk
kocioł – sposób polowania na zające
kokanie – głos wydawany przez cieciorkę
kokcielić; o pardwach i cietrzewiach – wydawać głos
kołatka – przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny
kołnierz – długie piórka wokół szyi koguta bataliona
koło łowieckie – podstawowa jednostka organizacyjna Polskiego Związku Łowieckiego. Koło łowieckie zajmuje się gospodarką łowiecką, w tym polowaniem, w dzierżawionym przez siebie obwodzie łowieckim.
komora – klatka piersiowa zwierzyny grubej
korkowanie – trzecia z czterech części pieśni tokowej głuszca
kobylarz – bardzo duży wilk
komora – klatka piersiowa u zwierzyny
kopnięcie – uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału
kopno – legowisko zająca w śniegu
kopyra – gwarowa nazwa zająca
kordelas – długi, prosty nóż myśliwski, służący dawniej do dobijania (skłuwania) rannej zwierzyny. Obecnie myśliwska broń paradna.
korkowanie – trzecia zwrotka pieśni głuszca
korona – zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg
kotlina – zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca
koryto dzicze – ślad przejścia dzików w głębokim śniegu
kosacz – stary cietrzew
kot – nazwa zająca i rysia,
kotlina – zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym
koza – samica sarny
kozioł – samiec sarny
koźlak – młode sarny do 1 roku życia
kraczajka – przenośna podpórka do broni (inna nazwa: pastorał)
krajce – brzegi dzioba jastrzębia,
krechtanie – głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów,
krektun – jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach,
kreślić – robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia,
krykucha – kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, do wabienia kaczorów w czasie wiosennych godów,
krzyżak 1. lis z ciemnym futrem i czarną pręgą wzdłuż grzbietu, 2. kozioł o parostkach, których odnogi wyrastają na jednakowej wysokości i tworzą formę zbliżoną do krzyża,
kucharka – pierwsza kaczka przybywająca na zloty
kudły – długa sierść niedźwiedzia,
kufa – pysk psa myśliwskiego (wyżła),
kulka – haczyk służący do patroszenia ptactwa,
kulkowanie – patroszenie ptactwa za pomocą kulki,
kureń – nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego,
kurkówka – dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach,
kuwiek – piszczałka do wabienia ptaków,
kwadruplet – cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały,
kwiat – ogon zwierzyny płowej i borsuka
kwiatek – biała sierść na końcu ogona lisa
kwiel – gwizdek służący do przywabiania ptaka łowczego
L
lampy – oczy wilka
latarnia – głowa wilka
legawiec – wyżeł
legowisko – stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny
licówka – łania przewodniczka
linia – szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym
linijka – pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania
lira – ogon cietrzewia
liszka – samica lisa
liściarka – zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma
lizawka – urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla -zwierzyny
locha – samica dzika
lochanie – huczka dzików,
loftki – gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki
loty – skrzydła ptaków
lufa – główna część broni palnej
lustro, lusterko – jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz
Ł
łaja – kilka sfor ogarów,
łałok – luźna, obwisła skóra podgardla żubra.
łania – samica jelenia i daniela
łańka – młoda łania, nie prowadząca cielaka
łapa – noga zwierzęcia zakończona pazurami,
ława – sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, .e myśliwi idą razem z naganką,
łojny – tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji,
łopaty – forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami
łopatacz – samiec łosia, o porożu w formie łopat (zobacz: badylarz)
łosza – samica łosia, klępa
łoszak – młody łoś
łowiec – stara nazwa myśliwego
łowny – samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego,
łowy – staropolskie określenie polowania,
łoże – drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka),
łupież – wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego,
łyżka – ucho zwierzyny płowej
łzawica – dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela
M
miasz lub maiż – młody niedoświadczony ptak łowny (orzeł, jastrząb lub sokół), którego zaczęto wprawiać do polowania
majak – czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne
marczak – młody zając urodzony w marcu
markowanie – zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny,
marmurek – białe plamy na sterówkach ogona głuszca,
matecznik – bezpieczna ostoja zwierzyny,
medalion – trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia
medalowy – (np. medalowy byk, rogacz) – zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria nagrodzenia medalem.
mener – przewodnik psa myśliwskiego,
michałek – dubelt, pochodzący z drugiego lęgu,
mieszek – wabik na przepiórki,
miękkie – żołądek i wnętrzności zwierzyny grubej
mięsiarz – nieetyczny myśliwy (pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny)
mikot – wabik używany do wabienia kozłów
miot –1. kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym, 2. młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży
młódka – młody ptak łowczy,
mnich – jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów,
morda – pysk drapieżników,
możdżeń – wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże,
mundur myśliwski – uroczysty, wyjściowy ubiór myśliwski, którego wzorzec został zatwierdzony przez Naczelną Radę Łowiecką. Składa się z ciemnozielonych spodni i marynarki, na której naszyte są myśliwskie dystynkcje. Guziki wykonane z poroża. Do pełnej gali zielony sznur paradny i kordelas.
murzyn – młody kogut cietrzew,
mykita – lis
myłkus – samiec zwierzyny płowej o zniekształconym, zdeformowanym porożu
myszka – młody piżmak,
N
nadlufka – broń myśliwska o lufach uło.onych pionowo,
nadoczniak – druga od czaszki odnoga w porożu jelenia
naganiacz – pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny,
naganka – naganiacze uczestniczący w polowaniu, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych
na pomyka – sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do napotkanej zwierzyny,
narzynacz – pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę,
nazimek – młody zając urodzony w jesieni,
narogi – jadalne narządy wewnętrzne u zwierzyny grubej
na kulawy sztych – na ukos z przodu
na sztych – na wprost z przodu, przodem
niedolisek – młody lis
nemrod – żartobliwa nazwa myśliwego,
niedokuna – młoda kuna,
niedostęp – cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla nie dosięga odcisku przedniego badyla,
niekoronny – jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron,
nielot – młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia,
nie strzelany -1. o zwierzu – puszczony bez strzału. Celowe powstrzymanie się myśliwego przed oddaniem strzału w okolicznościach, które strzał umożliwiają; 2. o zwierzu – ucieczka z miotu w sytuacji, w której różne okoliczności uniemożliwiły myśliwym oddanie strzału.
nogawice – gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca,
norowce – psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach,
nurek – sokół ułożony do polowań, głównie na czaple, z wykorzystaniem pikowania (lotu nurkowego)
O
obciąć – ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie,
obcierka – strzał raniący powierzchownie zwierza,
objazd – sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość
obkładanie – przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa, (inaczej okładanie)
oczniak – pierwsza od czaszki odnoga w porożu jelenia, daniela
oczyć – rozglądanie się zwierzyny,
odbić – odłączyć się od stada,
odkapturzyć – zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego, 285.odnoga – odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych,
odprawa – nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny,
odprzodówka – dawna broń myśliwska ładowana od przodu,
odtrąbić – grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny,
odtylcówka – broń myśliwska ładowana od tyłu,
odwiatr – woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę,
odyniec – samiec dzika
odzew – odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski,
oganiać – obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska,
okno – otwór wejściowy do nory lisa,
okręg łowiecki – jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.
okręgowy łowczy – przewodniczący zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Zarząd okręgowy jest organem wykonawczym okręgowej rady łowieckiej.
Okręgowa Rada Łowiecka – w strukturach organizacyjnych Polskiego Związku Łowieckiego najwyższa władza łowiecka na szczeblu okręgu w okresie między okręgowymi zjazdami delegatów Polskiego Związku Łowieckiego.
omyk – ogon zająca
opierak – trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia
organista – młody byk, pierwszy rozpoczynający rykowisko
opalone – brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia,
opiekun stażysty – doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego.
opolować – objąć polowaniem część łowiska,
oręż – trofeum myśliwskie z dzika – szable i fajki, czasem wieniec jelenia,
organista – młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko,
osacznik – dawna nazwa naganiacza,
osada – łoże,
osadzanie zwierzyny – zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa,
osiadła – zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,
osiemnastak – jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce,
oskrzydlić – postrzelić ptaka w skrzydło,
osmużać – obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę),
ostatni kęs – włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu,
ostatni miot – żartobliwie – myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu.
ostęp – część lasu z ostoją zwierzyny,
ostoja – teren stałego przebywania zwierzyny,
ostroga – wyrostek z tyłu odnóży kuraków,
ostroga – pierwszy sęk łopaty daniela,
ostrolotka – trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki,
ostry – o psie – cięty,
oszczek – szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny,
oślada – trop kury na śniegu,
otok – długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego,
otrąbić – ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim,
otropić – ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów,
owca – samica muflona,
Ó
ósmak – jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce
P
padać w ogniu – zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu,
pancerz 1. upierzenie piersi głuszca; 2. zewnętrzna powłoka pocisku kulowego,
paprać się – piaskowa kąpiel ptaków,
paprzysko – miejsce piaskowych kąpieli ptaków,
paradoks – gwintowanie końca lufy w broni śrutowej,
parasol – typ paśnika dla zwierzyny w kształcie parasola,
parkot – woń jelenia byka podczas rykowiska,
parkoty – okres godowy zajęcy,
parostki – poroże sarny kozła,
pastorał – podpórka służąca do oparcia broni przy strzale
pasynek – odnoga na łopacie łosia,
paszcza – otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa,
paśnik – drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym.
patrochy – niejadalne wnętrzności zwierzyny,
patroszenie – usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny,
patry – inaczej trzeszcze, oczy zająca,
perły – charakterystyczne wyrostki kostne na porożu u jeleniowatych
perukarz – kozioł o zdeformowanym porożu w formie narośli pokrytej scypułem
pędzel – kiść dłuższych włosów u nasady penisa jelenia, muflona, dzika
pędzelek – kępka włosów na uchu rysia,
pędzenie – naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych,
pętla – 1. krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego; 2. splątane tropy zająca na śniegu,
pianie – wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta,
piastun – młody niedźwiedź, pozostający z matką do następnego roku
pielesz – gniazdo ptaka drapieżnego
pień – wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym osadzone jest poroże, – pierzenie się – wymiana upierzenia u ptaków,
pies – samiec lisa, borsuka, jenota
pies podsokoli – pies legawy (najczęściej wyżeł) współpracujący w czasie polowania z ptakiem łowczym
piórko malarskie – ostrolotka u słonki,
piórkować – dobijać postrzelonego ptaka,
pióro – 1. ogólnie – ptactwo łowne (strzelać do pióra – polować na ptactwo); 2. rząd pokotu, przeznaczony dla ubitego ptactwa; 3. pióra chybu – długie i sztywne włosy na karku dzika. 4. pióro (pierwsze, drugie, trzecie) – rok życia ptaka łowczego (pierwszy, drugi, trzeci)
piston – inaczej kapiszon – spłonka,
pistonówka – strzelba kapiszonowa,
piszczałka – wabik na jarząbki,
piszczeć – wydawanie głosu przez kozę,
plusk – kielnia – ogon bobra,
płaszcz – pancerz – zewnętrzna powłoka pocisku kulowego,
płochacz – pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli,
płowa zwierzyna – jelenie, sarny, łosie i daniele,
pniaki – haki – grandle,
pochwa – futerał na głownię białej broni myśliwskiej,
pocisk – rażąca część naboju myśliwskiego,
podchód – sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału,
podeszwa – spód stopy niedźwiedzia, 371.Podrywać się – zrywanie się ptaków do lotu,
podjazd – rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniami,
podkładacz – myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny,
podkowa – brązowy łuk na piersi kuropatwy,
podlot – młody ptak, zaczynający latać,
podpórka – laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale,
podprowadzać – zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną,
podryw – sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa wypłaszanego przez samego strzelca
podstrzelić – strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego,
poduszka – baka – wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek,
pojedynek – samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia,
pokot 1. rozkład – ogół zwierzyny ubitej na polowaniu; 2. upolowana zwierzyna, ułożona wg określonych zasad,
płowa zwierzyna – sarny, daniele, jelenie i łosie
polano – ogon wilka
pole – określenie wieku psa myśliwskiego – rok pracy psa
polowanie zbiorowe – polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze sobą.
Polski Związek Łowiecki – powstała w roku 1923. ogólnopolska organizacja łowiecka.
położyć – upolować celnym strzałem,
pomiatać – wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów,
pomruk – głos wydawany przez jelenia byka i borsuka,
pomykać – biec (o lisie, zającu i króliku),
ponowa – świeży opad śniegu,
poprawka – drugi strzał do tej samej zwierzyny,
poroże – wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie nasadzane,
poryk – jednorazowy, głośny ryk jelenia byka,
posadzić – strącenie zdobyczy na ziemię przez ptaka łowczego,
poskromić – zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego
posoka – farba, krew zwierzyny grubej
posokowiec – pies myśliwski pracujący na farbie,
postrzał – miejsce trafienia zwierzyny,
postrzałek – zwierz raniony,
posznurować – o lisie pobiec prosto,
prawka – prawa lufa broni myśliwskiej,
prosić się – wydawanie potomstwa przez lochę,
prośna – ciężarna locha,
prowadzący polowanie – myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego do kierowania polowaniem zbiorowym.
podsyp – paśnik dla kuropatw i bażantów formie daszku
przelatek – dzik w drugim roku życia
prowadzenie 1. przewodzenie stada; 2. opieka samicy nad potomstwem,
przechera – sprytny lis,
przecinka – wycięta w lesie wizura lub ścieżka,
przelatek – dzik urodzony w ubiegłym roku, bez względu na płeć.
przelot – patrz ciąg – 1.loty na żerowiska, 2. wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych lub na zimowiska,
przełaj – w dawnej Polsce, jeden z ciężarów łowieckich, polegający na pilnowaniu zwierzyny zmieniającej swoją ostoję,
przesadzić – przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych,
przesmyk – stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję,
przestęp – trop jelenia charakteryzujący się tym, .e odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego,
przetrzebić – zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny,
przewód – kanał w lufie,
przeziernik – przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje szczerbinkę,
przezimek – zwierzyna urodzona poprzedniego roku,
przodownica – łania, locha, owca prowadząca chmarę, watahę, stado,
przybitka – korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu,
przyrzut – szybkie przyłożenie broni do ramienia,
przyspiesznik – urządzenie ułatwiające oddanie precyzyjnego strzału,
przystrzelanie broni – wyregulowanie przyrządów celowniczych,
ptactwo łowne – gatunki ptaków na które można polować,
ptak łowczy – ułożony i wykorzystywany do polowania na zwierzynę ptak drapieżny. 1.Ptak niskiego lotu – ptak łowczy (najczęściej jastrząb) uderzający na zwierzynę z rękawicy sokolnika, z czatowni lub z lotu towarzyszącego 2. Ptak wysokiego lotu – ptak łowczy (najczęściej sokół) uderzający na
zwierzynę z lotu
ptaszarnia – pomieszczenie dla ptaków łowczych,
ptaszniczka – długa myśliwska broń palna, używana do polowań na ptaki,
pudlarz – myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów
R
rabiec – młody ptak łowczy, jeszcze pstrokaty; lub (z ros.), młody sokół lub jastrząb, nazwa od rabego koloru upierzenia
rapcie – racice dzika
rogacz – samiec sarny
rosochy – poroże łosia w formie łopat
rozłoga – rozstaw poroża zwierzyny płowej
róże – pierścienie kostne u nasady poroża zwierzyny płowej
rudel – stadko, stado saren
rykowisko – okres, miejsce godów jeleni
S
sadyba – koliba, kwatera myśliwska
samura – stara samica dzika żyjąca samotnie
scypuł – owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże
selekt – zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych
sęki – rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela
siadło – drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec
siuta – samica sarny
skoki – nogi zająca
słuchy – uszy zająca
stawka – noga lisa i borsuka
strzelba – śrutowa broń myśliwska
strzyże – włosy u nasady nosa zająca
suknia – sierść zwierzyny płowej i dzika
szable – kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy
szarak – zając
szczwacz – osoba układająca charty i ogary
szczwać – polować z chartami
szesnastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 16
szlifowanie – czwarta ostatnia część pieśni godowej głuszca
szpicak – młody samiec zwierzyny płowej o porożu w formie prostych tyk bez odnóg
szydlarz – samiec u jeleniowatych o porożu bez odnóg
sztucer – myśliwska broń kulowa z gwintowaną lufą
Ś
ścinka – fragmenty sierści, odcięte od tuszy przez pocisk.
ślepia – oczy drapieżników
ślimy – rogi muflona
świece – oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika
T
tabakiera – zakończenie gwizdu, nos u dzika
troki – rodzaj wielorzemykowych pęt, zazwyczaj skórzanych lub sznurkowych, służących do noszenia upolowanego ptactwa.
trzeszcze – oczy zająca
turzyca – sierść zająca i królika
tusza – ciało upolowanej zwierzyny grubej
tuszka – ciało upolowanej zwierzyny drobnej
U
ubić – trafić, upolować
unosić – przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika
V
varmint – rodzaj sztucera z nieco cięższą, masywniejszą lufą, bez muszki i szczerbinki.
W
wachlarz – ogon koguta głuszca
wadera – samica wilka
wiatr – węch u psa myśliwskiego /dolny wiatr – charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi /górny wiatr – sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną
warchlak – młody dziczek w pierwszym roku życia
wataha – stado dzików
wieniec – poroże jelenia
wietrznik – nos psa i zwierząt drapieżnych
wnyk – pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika
wycinek – dzik samiec w trzecim – czwartym roku życia
wykot – narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona
wyprzedzenie – zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia
Z
zabawca – pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, głosi w jednym miejscu
zestrzał – miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli.
zierniki – oczy ptaków
złom – gałązka z drzewa iglastego wsadzana do pyska zwierząt ułożonych w pokocie
Ż
żer - pokarm zdobywany przez zwierzynę w łowisku,
żeremie - gniazdo bobrów,

Obwody

Obwód nr 37

Wólka Lipowa, Brzozowa, Duranów, Karczemka, Wólka Pętkowska, rzeka Kamienna, Czekarzewice II, Tarłów

Obwód nr 547

Ruszkowice, Borkowice, Radestów, Ninków, Gaworek, Wandów, Rzuców, Kochanów, Rusinów, Bryzgów, Długa Brzezina, Wawrzynów, Kuźnica, Janów, Gwarek, Młyny

Obwód nr 523

Zakrzewska Wola, Zakrzew, Golędzin, Zatopolice, Wacławów, Kowala Duszocina, Jaszowice, Krzyszkowic, Młódnice, Głogów, Domaniów, Przytyk

Projekt i wykonanie:pawelec.info